Vorige week kon je hier het verhaal van Bert lezen. Bert was samen met zijn vriendin Kim vertrokken naar Australië om daar te gaan werken als Au Pair. Vandaag is Kim aan de beurt om te vertellen over haar avontuur.

Hoe heb jij je trip naar Australië ervaren, wat heb je allemaal gedaan? (hoe zijn de mensen, hoe gaat het reizen, de prijzen, veiligheid etc.)

Als geweldig, ik ben met mijn vriend Bert naar Australië geweest. We hebben heel erg veel gereisd. In weekenden maar ook in onze vakantieperiodes (als de familie bijvoorbeeld op vakantie was). Aan het eind van onze Au Pair tijd zijn we drie weken gaan reizen (langs de East Coast ‘omhoog’). Verder veel uit eten geweest, ook met mijn gezinnen (ik ben bij twee gezinnen Au Pair geweest). Ook zijn we naar concerten, events, open air cinema’s en veel dierentuinen geweest! (vooral samen met Bert en mensen die we in Australië hebben leren kennen)

De mensen zijn erg vriendelijk en behulpzaam, écht het ‘No worries’ beleid! Je kunt heel gemakkelijk van de ene naar de andere plaats reizen en eigenlijk is dat best goedkoop! Bert en ik hebben vooral met de trein gereisd. Wel is het vaak erg druk op de grote stations van Sydney en is het vaak ook even zoeken welk platform je nu moet hebben.. Wel kun je alle reizen op digitale borden bekijken. Maar de mensen die daar werken helpen je altijd! Het reizen was gewoon ideaal! Zelden moest je wat langer wachten. Ook heb ik in een aantal auto’s gereden. Dat was in het begin erg eng en ik zag daar tegenop.. Vooral om aan de linkerkant te rijden. Maar ook dat viel reuze mee, het verkeer is goed geregeld en gelukkig hebben ze daar geen voorrang van rechts! Als je voorrang moet verlenen, zie je een ‘stopbord’ wat erg handig is! Een stuk veiliger dan in Nederland.

Sydney is een dure stad.. Vooral als het gaat om boodschappen doen (voor de bewoners zal dit reuze meevallen, want zij verdienen ook het dubbele dan wij in NL). Eerst dacht ik dat shoppen ook duur was, kleding etc. Maar na een tijdje vind je toch ook goedkope(re) winkels! Je hebt super mooie winkelcentrums waar je wel uren kunt rondlopen, ook hebben ze overal foodcourts, wat echt super is! Want daar kun je eten/drinken kopen van zoveel verschillende keukens (landen) en het daar lekker opeten.

Hoe was je aankomst en verblijf bij het gastgezin? (hoe ben je ontvangen, voldeed het aan de verwachtingen, heb je een goede indruk gekregen van de werkzaamheden, etc)

Bert en ik zijn samen opgehaald door Rene (Bert’s gastmoeder) en haar oudste zoon. We mochten daar samen een weekje verblijven voordat ik naar mijn gezin ging. Hartstikke fijn en leuk want zo konden we samen de eerste week doorbrengen. Bert hoefde ook nog niet te werken toen dus we hadden volop tijd om Sydney te leren kennen! Na deze week kwam Caroline me samen met William ophalen. En oei, dat begon al goed.. Hij was al in de tuin te vinden bij de buren.. Hij was via het poortje gewoon de achtertuin ingegaan en moeder moest hem achterna.. Dat is een boef, dacht ik.. Onderweg moesten we nog stoppen want hij moest toch echt plassen. Caroline had al mijn mailtje(s) uitgeprint zag ik (deze lagen op de autostoel, waarschijnlijk ook voor het adres) Een beetje ’n ongemakkelijke start. Verder prima ontvangen. We zijn dezelfde dag nog wat gaan lunchen vlakbij huis. Het was heel vreemd om na een week weer weg te zijn bij Bert en zijn gezin. Bij ‘vreemde’ mensen. Gewoon weer nieuw en spannend! Mijn eerste maanden waren erg moeilijk. Ik voelde me ongemakkelijk en moeder en haar vriend toonde weinig interesse in mij. Wat bij Bert’s gezin heel anders was. Hier waren we steeds een hoop aan het praten over waar we vandaan kwamen, familie/vrienden etc. Op een gegeven moment was ik vaak bij Bert in het weekend. Wat heel vanzelfsprekend werd. Ook werd ik in het weekend nooit uitgenodigd om wat met het gezin te gaan doen, tenzij ze me nodig hadden en ik moest ‘werken’.

Door de weeks werkte ik veel, reed ik vaak op en neer naar de ‘dry cleaners’ en andere dingen voor moeder. En ik voelde mezelf een ‘werkster’. Ik hoefde niet echt te poetsen maar soms vroegen ze me om heel de keuken kastjes te poetsen en ordenen. Toen vond ik dat prima, ik moest mijn uren bijhouden (voor betaling) en dat was dus weer wat extra geld. Pas toen ik aangaf dat ik graag ook nog naar een andere gezin ging (voordat ik ging reizen en daarna naar huis) begon moeder met me te praten, ze was ervan geschrokken. Ook toen pas praatte ze over haar vriend, dat hij niet te makkelijkste was etc. Moeder bleek dus wel erg blij met me te zijn maar ik voelde me totaal niet meer fijn door de dingen die gebeurd zijn (vooral hoe ik behandeld werd) Alles ging zowat over ‘werk’ en geld verdienen. Ik heb ook veel gesproken met Smart Au Pairs. Op het einde was ze boos omdat ik vaak bij Bert en zijn gezin was. En omdat dat een medewerker van Smart Au Pairs was, begon Caroline ook lelijk over haar te praten met vooral veel vooroordelen over haar afkomst en cultuur. Ik vond dit ontzettend moeilijk en heb veel verdriet en heimwee gehad. Maar gelukkig had ik Bert en zijn gezin waar ik mijn hart kon luchten, anders was ik al lang weer thuis geweest! Uiteindelijk had ik ook vaker in het weekend ‘thuis’ moeten zijn en dingen met ze ondernemen. Maar dat moet van twee kanten komen. Ik kreeg hier later ook de schuld van. ‘Ik was er nooit’. Ik kan er nog een hoop over vertellen maar dat is nu niet van belang! Ik heb ontzettend veel geleerd van deze periode en ben er sterker en zelfstandiger door geworden!

Toen ik bij mijn nieuwe gezin startte ging er een wereld voor me open, wat een geweldige tijd heb ik daar gehad! Ik mis ze erg maar het is super om weer thuis te zijn. Nu kan ik mijn vriendinnen en familie weer lekker zien, een nieuwe baan starten en met Bert naar de toekomst kijken. Mijn tweede gezin had twee meiden, waar ik goed mee overweg kon. Ontzettend gezellige tijd gehad. Ook met de ouders, we kletsten veel, hebben veel gelachen, ook veel met moeder gekookt en zo af en toe mee gaan shoppen. Ik was echt een deel van de familie. De grote zus voor de dames. Het was daarom ook emotioneel om afscheid te nemen.. Maar ja, ik weet zeker dat we elkaar weer gaan zien! Ook willen de ouders dat de oudste (als ze dat zelf dan nog wil) naar Europa komt, om mij te bezoeken, kei leuk!

Hoe beviel het de andere Au Pairs van Travel Active die je bent tegen gekomen? (hoe zijn ze ontvangen, voldeed het aan verwachtingen, wat waren ze aan het doen)

De meesten goed, maar toch hoorde je het een en ander over gezinnen met relatieproblemen.. Ook hebben we iemand ontmoet die naar Amerika geweest was en hier echt een rottijd gehad heeft en daarom snel terug kwam en later het Australië avontuur aanging, hier is ze heel erg goed ontvangen en heeft ze het erg naar haar zin.

Wat is de meest waardevolle herinnering die je hebt aan Australië?

Poeh, heb veel waardevolle herinneringen! Vooral aan de tijd met de twee dames, we hebben dingen gedaan die ze normaal niet snel doen met ouders. Ik danste vaak samen met de jongste (5, nu 6) de oudste (10, bijna 11) gaf ons ook eens dansles! (ze was cheerleader) En op een dag na school begon het keihard te regenen. Wij hebben de muziek hard gezet en zijn buiten in de regen gaan dansen en springen. Dat was geweldig!

‘Life isn’t about waiting for the storm to pass… It’s about learning to dance in therain.’

Ook hebben we lekkere gekliederd met slagroom (voor bij de pannenkoeken, die ik soms bakte na school) en hebben ze de grootste lol gehad met zeepsop wanneer ze samen badderde en ik er gezellig bij zat!

Zo heb ik nog meer waardevolle herinneringen.. Ik heb mijn verjaardag gevierd in de zon, op Philip Island, tussen de kangoeroes en ’s avonds tussen de pinguïns! Ik heb ontzettend genoten van al onze reizen in Australië en ik wilde al heel lang en zo graag naar een wit zandstrand! Deze droom is uitgekomen op Whitehaven beach.. En ook heeft Bert mij daar ten huwelijk gevraagd. Deze reis betekende veel voor onze relatie, we hebben elkaar gesteund, met elkaar gelachten maar ook gehuild, we hebben elkaar echt leren kennen en zijn samen alleen maar sterker geworden.

Welke tips heb je voor Au Pairs die van plan zijn Au Pair te worden?

Ga je gevoel achterna! Dit begint al meteen wanneer je contact hebt met een mogelijk gastgezin voor je. Achteraf heb ik dit meer moeten doen. Ga niet akkoord met het eerste beste gezin dat je een berichtje stuurt, of jij naar hun. Bekijk het even. Let op hoe het contact is en of ze je op tijd wat terug sturen. Soms moest ik een hele tijd wachten en had ik het al bijna opgegeven en was ik op zoek naar een ander gezin.

Maar ach, het loopt zoals het loopt en ik geloof dan wel in het lot. Mijn laatste gezin heb ik ontmoet via Bert’s gezin. Ik ontmoette ze toen zei hun eerste Au Pair hadden en ik nog bij Caroline was.

Zorg dat je wat spaargeld hebt, stel dat het niet werkt met een gezin, dan heb je nog de kans om even rond te komen et cetera. En denk aan jezelf, kom voor jezelf op en zorg dat je een geweldige tijd hebt als Au Pair!